müvafiq — sif. <ər.> Uyğun, uyar, həmahəng. Sənsən mənə həmdəmi müvafiq. F.. <Odunçu və iki oğlu> musiqinin üsuluna (taktına) müvafiq odun yarırlar və balta endikcə, «hey!» edirlər. Ü. H.. Müvafiq olmaq – uyğun olmaq, münasib olmaq, düz gəlmək … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müvafiqət — is. <ər.> 1. Uyğun gəlmə, düz gəlmə, uyğunluq, münasib olma, münasiblik. 2. Uzlaşma, razılaşma, həmrəylik. Aralarında müvafiqət yoxdur … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
müvafiq — ə. uyğun, mütabiq, münasib … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
müvafiqət — ə. 1) uyğunluq, münasiblik; 2) razılıq vermə, müsaidə etmə; 3) uzlaşma … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
qeyri-müvafiq — sif. <ər.> Müvafiq olmayan, uyğun olmayan, münasib olmayan, məqsədə uymayan … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
tibq — ə. müvafiq, uyğun … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
düz — 1. sif. Enişi, yoxuşu, çuxuru, təpəsi olmayan, hamar (səth haqqında). Düz yer. Düz çöl. Düz meydança. Düz döşəmə. Düz taxta. 2. is. Düzən, çöl, düzəngah, düzənlik. Mil düzü. Cıdır düzü. Düzlərdə yaşayan əhali. – Cücələrim gəzə gəzə; Səhər hindən… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
münasib — sif. <ər.> Uyğun, müvafiq, yaraşan. Sən kimi nazəninə nazənin işlər münasibdir. F.. Çoxdur cahan içrə nazənin dilbər; Özümə münasib yarı istərəm. Qur.. <Zeynal:> Mehriban, özün etiraf edərsən ki, sənin bizdən kənarda qalmağın münasib… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
uyğun — sif. 1. Uyar, müvafiq; düz gələn, müvafiq olan, lazımi şəkildə olan, bir şey üçün yararlı olan. Qətibə bu əlaqənin başlanmasını öz məqsədinə uyğun bilirdi. M. S. O.. Dükandan çoxdan bəri arzusunda bulunduğum bir kiçik və uyğun dəstək alıb… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
qeyr — ə. 1) yad, biganə; 2) özgə, özgəsi; 3) başqa, digər, ayrı. Qeyri adi adi olmayan; fövqəladə; qeyri amil 1) əsassız, faktsız; 2) səbəbsiz; qeyri baliğ həddibüluğa çatmamış; yeniyetmə; qeyri bədii bədii olmayan; qeyri bərabər bir bərabərdə olmayan; … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
mütabiq — sif. <ər.> Bir birinə uyan, tay gələn; uyğun, müvafiq. Əhkami şərə mütabiq bir . . kimsənə nəzərdə varmı ki, səltənəti və taxtü tacı ona vagüzar edək. M. F. A.. Mütabiq gəlmək – eyni ölçüdə, biçimdə olmaq, bir birinə uyğun gəlmək, bir… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
